Bize Çok Yazık Oluyor Allahım

1 Aralık 2024

18 Teşsinisani 1440

29 Cemaziyelevvel 1446

Pazar, 08.10

31 gün sonra Regaip Kandili.

Yine içtiğim kahveye batırmak zorunda kaldım dolmakalemimin ucunu. Kurumuş uzun zaman elime almayınca. Yok korkma bi’ şey olmaz, hep yapıyorum. Evet. Bazen. Bazen pestisitli meyve, sebze, ot vb. bilumum nebatatı değil karbonata, sirkeye yatırmak, yıkamadan yiyorum. Bu dolma ve yimek/yemek kelimelerinin köküne bakmam lazım. Sevmiyorum demeyeyim de bazı kelimelerle birlikte söylenişi sevimsiz geliyor kulağıma.

Bize çok yazık oluyor Allahım. Başka milletleri yönetenler kendi halkına pestisitli, ilaçlı şeyler yedirmez bırak yedirmeyi ülke toprağına sokmazken bizde iç pazara saçılıyor dış pazara satılamayanlar. Şeker domates 18,75 -isim vermeyeyim başıma bir şey gelmesin- bir markette. Şok fiyat di’ mi. Bu zamanda bu fiyata o domatesi yiyebilme ihtimali ile bu ihraçtan dönen mallar haberini zihnim ister istemez birleştirdi. Ee gülüm daha demin demedin mi yiyorum ben, diye. Ben yiyorum dedim, o da bazen. Hane halkına yediriyorum mu dedim. Evde yenmeyen, kalmış ve bozulma ihtimali hasıl olmuş şeyleri de ben yerim zaten kimseler yemeden. Çöpe mi atayım, yazık israf! Olacaksa bana olsun, temelli bir felsefe bu. Yani bu ülkeyi yönetsen muhtelif yerlerden dönen şeylerin tamamını sen yiyecen ele mi gardaş he vallah ele gardaş.

Ah canım Behiye, şiir yazayım diye açtın defteri aldın nerelere götürdün lafı. Kuş ol uç e mi!